OBRAZY NA WEEKEND

Przy moim domu rodzinnym jest sad.
Sad, w którym drzewa sadził jeszcze mój dziadek.

Sad, w którym są jabłonie, grusze, śliwy, czereśnie i cały rząd wiśni.

Sad, gdzie można ukryć się przed palącym słońcem, w cieniu wielkiego orzecha.

Gdzie siadając pod krzakiem agrestu czy czerwonej porzeczki uzupełnić można zapas witaminy C na dobre kilka miesięcy.

A rozwieszony latem hamak - kusi, by będąc bujanym jego rytmem, zanurzyć się w zapachu lata.

Sad, który nie wiele zmienił się od czasu mojego dzieciństwa. 
Kiedyś na pewno napiszę o nim więcej...

A dziś - sad budzący się z zimowego snu.
Powoli i leniwie. (Bo u mnie, w górach, wszystko ma małe opóźnienie)
Mogłabym w nieskończoność obserwować rozkwitające się w nim życie. 
I pąki.
Pyzate pąki czereśni i strzępiaste pączki jabłonki.
Podłużne pąki gruszy i małe okrągłe kuleczki, będące niedługo kwiatami wiśni.
Choć tak podobne do siebie - każdy niepowtarzalny.


Czekam na maj. 
Gdy sad zamieni się w biało-różową kwiecistą aleję, a przechodząc się nad głową unosić się będzie bzyczenie pszczół.

Z tymi obrazami zostawiam Was na weekend, wybywając tym razem w nieco innym kierunku.
Słonecznego i ciepłego weekendu!